ulive.gr

Κόλλαγε παντού αυτό το μπουρδέλο το επιχείρημα. Βόγγαγα όταν σερνόταν στις αρχές ο Τσίριτς, αυτό. Ψηνόμασταν με τον πατέρα μου πως θα έρθει ο Παντούρου, το ίδιο. Θα της δώσω ελαφρυντικά επειδή μόλις προχτές ήθελα να κάνω μια διαίρεση και είπα έτσι για το καλό να μη την κάνω με το κινητό, έβγαλα χαρτί, έβγαλα στυλό, έκανα μια κάθετη γραμμή, μια οριζόντια μικρή δεξιά, έβαλα τα δύο νούμερα - και εκεί έπαψα να γνωρίζω τι υποτίθεται πως συμβαίνει μετά. 12 χρόνια σχολείο, κάτι χιλιάδες σημερινοί μισθοί μου σε φροντιστήρια, για να ξέρω μόνο το 75% των βασικών πράξεων.

Μα όπως και να 'χει, ήταν άδικο αυτό που έλεγε.
Και σκεφτομαι τώρα πως κάπως πρέπει να εξαργυρωθούν όλες αυτές οι άπειρες ποδοσφαιρικές γνώσεις που συγκεντρώνω τόσα χρόνια. Και το "άπειρες" παίζει και να είναι λίγο. Θέλω να πω, μπορώ χωρίς google χωρίς τίποτα να σου ονοματίσω ανά πάσα στιγμή σχεδόν κάθε ατομάρα του late-90s Ιωνικού. Εύκολα. Κλάεβιτς. Καλύκας. Γρίμπιλας. Μπρούστερ, Κινγκ, Κομπαγιάσι, Οφρυδόπουλος και Αντριόλι και Γιάνναρος Ξανθόπουλος. Φρούσος εννοείται και Στρακόσια. Αμαέκι Ότιτζι και, πάνω από κάθε τι, ΝΤΑΡΙΟ ΜΟΥΤΣΟΝΤΡΙΓΚΟ. 
Κι εδώ μπαίνει και το άλλο. Το ότι δηλαδή όταν είσαι δέκα χρονών και οι εμπειρίες σου φτάνουν μέχρι την κουκουρουκου με το αυτοκόλλητο μέσα, δεν τρέχει και τίποτα να φορτώσεις τη μνήμη με άχρηστα πράγματα. Τι γίνεται μεγαλώνοντας όμως; Την προηγούμενη εβδομάδα περπάταγα μια ώρα μέσα-έξω το Μεταξουργείο επειδή δεν θυμόμουν πού είχα παρκάρει τη μηχανή. Μήπως τα μεγκαμπάιτς που χρειάζονται για να αποθηκευτεί το σημείο παρκαρίσματος ήταν ήδη πιασμένα για να θυμάμαι τα ονόματα του Μοχάμεντ Αφάς και του Σάκη Αλμανίδη;

Για αυτό τούτο το ποστ έρχεται να προκαλέσει τομή στον τρόπο που εμείς οι άντρες διαχειριζόμαστε τις άχρηστες πληροφορίες μας - και από μπελά, να τις μετατρέψει σε αχτύπητο όπλο. Ήθελα να το γράψω από καιρό και το έχω δοκιμάσει πολλές φορές πειραματικά και το Euro είναι η ιδανική αφορμή. Δώσε βάση, επειδή χύνω Γνώση πάνω σου αυτή τη στιγμή. Δεν αγοράζονται αυτά που θα σου μάθω με τις επόμενες λέξεις.
Θα το πιάσω μαιευτικά, α λα Σόκρατες. Τι θέλει η γκόμενα για να πέσει; Παραμύθι θέλει. Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος παραμυθιάσματος; Το να πουλήσεις μούρη. Πως πουλάς μούρη χωρίς να καρφωθείς; Με ακατάσχετο namedropping, να πως. Με το να εξαπολύεις ονόματα που εκείνη δεν μπορεί να επιβεβαιώσει αν ισχύουν ή όχι.
Δηλαδή, από τα χιλιάδες ονόματα ποδοσφαιριστών που έχεις στη database, η γκόμενα-στόχος άντε να ξέρει καναν Ντέμη και καναν Νικοπολίδη δηλαδή ένα 0,000001%. Όλοι οι υπόλοιποι είναι στη διάθεσή σου, παιχταρά μου - κι έρχεται και καλοκαίρι λέμε.
Να κάποια παραδείγματα πρακτικής εφαρμογής της μεθόδου για να μπεις στο νόημα.

ΣΤΟΧΟΣ: Κουλτουρογκόμενα.ΠΕΣ ΤΗΣ: "Πέρσι που ήμουν Μιλάνο είχα πάει σε μια φοβερή έκθεση με Ιταλούς φουτουριστές του 1920. Μπαλοτέλι, Ακουιλάνι, Μίκολι, μιλάμε για μεγάλους οραματιστές, πραγματικά..."

ΣΤΟΧΟΣ: Τρεντογκόμενα.ΠΕΣ ΤΗΣ: "Μωράκι είσαι για ποτάκι στο W το Σάββατο; Έχω γνωστό και θα μας βάλει μέσα, αν και θα γίνεται της πουτάνας. Παίζουν Λες Φέρντιναντ και Ντέιβιντ Σίμαν από Μίνιστρι Οφ Σάουντ."

ΣΤΟΧΟΣ: Αριστερίστρια.ΠΕΣ ΤΗΣ: "Εννοείται πως το ΚΚΕ και η άκαμπτη λογική του είναι η ξεπερασμένη μορφή προσέγγισης του μαρξισμού. Έχεις διαβάσει μήπως Αλεξάντερ Ανιουκόφ; Αντικαθεστωτικός ήταν."

ΣΤΟΧΟΣ: Ευαίσθητη.ΠΕΣ ΤΗΣ: "Πριν λίγες μέρες γύρισα από τη Μπουρκίνα Φάσο, όπου έχτιζα νοσοκομεία εθελοντής. Σκληρή δουλειά, αλλά η ανταμοιβή ήταν το χαμόγελο του μικρού Εκουέμε και του φιλαράκου του, του Κουεμάχα. Και των μεγαλύτερων παιδιών, του Μπαμπαγκίντα, του Αμποάγκουε... αυτά τα χαρούμενα μουτράκια είναι που μετράνε για 'μένα." 

ΣΤΟΧΟΣ: Χρυσαυγίτισσα.ΠΕΣ ΤΗΣ: "Εννοείται πως ευχαρίστως να σε χέσω στη μούρη, αν με αυτό τη βρίσκεις. Γιούργκεν Κλίνσμαν."

ΣΤΟΧΟΣ: Τουρίστρια.ΠΕΣ ΤΗΣ: "You know, it's not only the ancient Greeks. I bet you've never even heard of prominent sculptor Elias Talikriades. Or Lagonikakis, the poet. I don't blame you - I blame Europe for their lack of respect towards modern Greece." 

ΣΤΟΧΟΣ: Χιπστερογκόμενα.ΠΕΣ ΤΗΣ: "Τώρα τελευταία έχω κολλήσει με γαλλική μίνιμαλ. Τύπου ξέρεις, Βίλυ Σανιόλ, Γκαέλ Ζιβέ, Ματιέ Φλαμινί κι έτσι". 


Και ούτω καθεξής, ανάλογα με την περίσταση και ανάλογα με το αν βρίσκεται άλλο αρσενικό του είδους σε απόσταση ακοής και παίζει να σε εκθέσει.