Πριν περίπου 20 -25 χρόνια η Ελαιουργική ήταν ο βασικός μοχλός άσκησης της ελαϊκής πολιτικής στη χώρα μας και διακινούσε ετησίως δεκάδες χιλιάδες τόνους χύμα και τυποποιημένου ελαιόλαδου.
Σήμερα έχει όλους κι όλους 12 υπαλλήλους, από αυτούς 10 στα κεντρικά της Αθήνας και 2 στα γραφεία της στη Θεσσαλονίκη. Η Συνεταιριστική Ελαιουργική με πρόεδρο τον Νίκο Βαλή στην ουσία δεν ασκεί εμπορία. Το εξαγωγικό εμπόριο του λαδιού (τυποποιημένο) ασκείται από την Α.Ε. Ελαιουργική.
Σύμφωνα με τους εργαζόμενους η ανώνυμη εταιρεία έχει ετήσιο κύκλο εργασιών 6 – 7 εκατ. ευρώ.
Η συμμετοχή στην επίσχεση εργασίας είναι σχεδόν καθολική καθώς συμμετέχουν 10 στους 12 εργαζομένους. Δε συμμετέχει ο γενικός διευθυντής και μία υπάλληλος.
H Ελαιουργική εδώ και χρόνια αντιμετωπίζει προβλήματα στην καταβολή των μισθών. Πολλές φορές όφειλε 5-6 μήνες στο προσωπικό της. Τελευταία όμως το κακό παράγινε καθώς οφείλει ήδη μισθούς 12 μηνών! Όλα αυτά τα χρόνια οι εργαζόμενοι έκαναν υπομονή περιμένοντας την καταβολή έναντι των μισθών τους.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2011 πληρώνονταν μισθοί του 2010 κι όχι κανονικά αλλά με έναντι, όπως λένε οι εργαζόμενοι, της τάξεως των 500 ευρώ κάθε 50-60 ημέρες. Όπως είναι επόμενο με αυτά τα χρήματα δεν καλύπτονται τα έξοδα των οικογενειών των υπαλλήλων της Ελαιουργικής.
Πολλοί μάλιστα οφείλουν μέχρι και στη ΔΕΗ, ενώ καθημερινά «σπάνε» τα τηλέφωνα τους από τράπεζες και εταιρείες τηλεφωνίας. Το χειρότερο από όλα είναι όμως ότι δεν βλέπουν μέλλον, όπως οι ίδιοι λένε έχοντας υπόνοιες ότι η συνεταιριστική Ελαιουργική πάει για λουκέτο.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν στη διάθεση τους οι εργαζόμενοι, η Ελαιουργική οφείλει στους 12 υπαλλήλους της ποσό συνολικού ύψους 180.000 ευρώ. Επίσης, χρωστά δεδουλευμένα (παλαιότερες μισθοδοσίες) ύψους 70.000 ευρώ, στους επτά υπαλλήλους της που έχουν αποσπαστεί στον ΟΠΕΚΕΠΕ.
Τέλος οφείλει περίπου 750.000 ευρώ ως αποζημιώσεις (εφάπαξ) σε εργαζόμενους που έχουν συνταξιοδοτηθεί.
