Εργασιομανία είναι όταν οι περισσότερες ώρες της ημέρας αφιερώνονται στην εργασία. Και δεν αναφέρομαι στις ώρες που δαπανά κάποιος στην εργασία του, δηλαδή τις μάχιμες ώρες που αφιερώνει προκειμένου να ανταποκριθεί στις επαγγελματικές του υποχρεώσεις στον επαγγελματικό του χώρο, αλλά και σε όλες τις θεωρητικά ελεύθερες ώρες που αφιερώνονται άμεσα ή έμμεσα στην εργασία.
Αν συχνά ονειρεύεσαι θέματα που έχουν να κάνουν με τη δουλειά σου, αν είσαι αυτός που ανοίγει πρώτος στην παρέα τη συζήτηση για επαγγελματικά θέματα, αν καθόλη τη διάρκεια της ημέρας σε στιγμές που χαλαρώνεις σου έρχονται σκέψεις που αφορούν στην εργασία σου, αν δυσκολεύεσαι να αφήσεις τη δουλειά έξω από την πόρτα του σπιτιού σου, αν πιάνεις τον εαυτό σου να παίρνει έξτρα δουλειά για το σπίτι, αν κοιμάσαι κατά μέσο όρο λιγότερο από 5-6 ώρες καθημερινά, αν χάνεις σημαντικές οικογενειακές δραστηριότητες και στιγμές λόγω φόρτου εργασίας, αν δυσκολεύεσαι να χαλαρώσεις στις διακοπές και να μην ασχοληθείς καθόλου με τη δουλειά σου, τότε υποφέρεις από εργασιομανία.
Σαφέστατα, η εργασιομανία δεν είναι κάτι που ξεκινά απότομα και δεν έχει σε όλους την ίδια ένταση. Συχνά πηγάζει από την επιθυμία της επιτυχίας και της προσφοράς στο χώρο της εργασίας ή την επιθυμία της ανέλιξης στην ιεραρχία αποκτώντας υψηλότερες απολαβές ή ακόμη της διατήρησης μίας υψηλής θέσης ευθύνης που ήδη κατέχει κάποιος. Την περίοδο αυτή της κρίσης που γίνονται ολοένα και περισσότερες περικοπές στους μισθούς και στο προσωπικό, παρατηρούνται ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι που εργάζονται ατελείωτες ώρες, πάνω από 12 ώρες ημερησίως, προκειμένου να αποδείξουν ότι αξίως κατέχουν τη θέση αυτή ή για να καταφέρουν να διεκδικήσουν στην πορεία μία αύξηση ή μία προαγωγή. Όμως το κυνήγι αυτό εντέλει δε φαίνεται να φέρνει ικανοποίηση, ακόμη και αν ο στόχος επιτευχθεί.
Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής ενός εργασιομανή αναλώνεται σε μία μόνο πτυχή της ζωής του. Οι άλλες εξίσου σημαντικές πτυχές που έχουν να κάνουν με την προσωπική του ανάπτυξη και την ποιότητα της ζωής του έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Συνεπώς, συχνά μετά από μία μακρά περίοδο εργασιομανίας ακολουθεί μία περίοδο κρίσεων στην προσωπική ζωή του ατόμου, αφού η οικογένεια, το φιλικό και κοντινό περιβάλλον του αρχίζει να διαμαρτύρεται για έλλειψη χρόνου και προσοχής.
Το άτομο αναλώνει όλη του την ενέργεια προκειμένου να είναι αποτελεσματικό στη δουλειά και παραγωγικό ώστε δεν του απομένουν αποθέματα ενέργειας για προσωπικό του όφελος. Γυρνά στο σπίτι εξουθενωμένο και άδειο. Πολύ συχνά αν όλη αυτή η επένδυση χρόνου και προσπάθειας δε φέρνει τα αναμενόμενα αποτελέσματα το άτομο μπορεί να εμφανίσει κάποια συμπτώματα εργασιακής εξουθένωσης, όπως αϋπνία, πονοκεφάλους, διαταραχή της όρεξης, μελαγχολία, απαισιοδοξία, αίσθημα κενού, έλλειψη διάθεσης και εσωτερικών κινήτρων.
