ulive.gr

Είναι χαρακτηριστική η δήλωσή του, μετά το τέλος των διαπραγματεύσεων με την πρόεδρο της Φιλανδίας Tarja Halonen, το 2005, για θέματα ευρωπαϊκής ασφάλειας τροφίμων: “Χρειάστηκε να χρησιμοποιήσω όλα μου τα κόλπα ως playboy”. Η λέξη δεν είναι τυχαία: Τόσο ως πολιτικός όσο και ως επιχειρηματίας, ο Berlusconi κινήθηκε με τη συμπεριφορά ενός playboy – με γαλιφιά, φλερτάρισμα, εξωφρενική αυτοπεποίθηση και εμμονή με την εξωτερική εμφάνιση. Τα εμφυτεύματα στο κεφάλι του, η πλαστική επέμβαση γύρω από τα μάτια, τα κατάλευκα δόντια και το επιμελημένο μαύρισμα είναι χαρακτηριστικά του Cavaliere εξίσου ισχυρά και εύγλωττα όσο οι πολιτικές του απόψεις, αν όχι ισχυρότερα, καθώς οι πολιτικές του απόψεις δεν είναι ακριβώς σαφείς, εξαντλούνται σε ένα γενικόλογο αντικομουνισμό. Στην κριτική που του ασκήθηκε επειδή γέμισε το ευρωψηφοδέλτιο του κόμματός του με νεαρές όμορφες γυναίκες χωρίς εμφανή προσόντα, απάντησε: “Οι υποψήφιοι του κόμματός μου δεν θα είναι σαν τους δύσοσμους και κακοντυμένους ανθρώπους που εκπροσωπούν ορισμένα κόμματα στο κοινοβούλιο”.

Είναι ο ίδιος άνθρωπος που ως πρωθυπουργός στρατολογούσε call girls για τα περιβόητα bunga-bunga πάρτι που φιλοξενούσε στην έπαυλή του στο Μιλάνο. Ακόμη και ο όρος “bunga-bunga” μοιάζει βγαλμένος από κάποια ιταλική σεξοκωμωδία, από αυτές που γυρίζονταν με το κιλό στη δεκαετία του ’70, κάτι που θα ήταν αστείο αν δεν ήταν τραγικό. Γιατί την ώρα που ο Silvio Berlusconi σπαταλούσε το χρόνο της τελευταίας του πρωθυπουργικής θητείας (από το 2008) αποκρούοντας κατηγορίες για σκάνδαλα σεξουαλικής φύσεως, την ίδια στιγμή η ιταλική οικονομία πήγαινε από το κακό στο χειρότερο, με το χρέος να ανέρχεται στο 1,9 τρισ. ευρώ. Ο ίδιος συνέχισε μέχρι την τελευταία στιγμή να βρίσκεται σε άρνηση, τολμώντας να δηλώσει στο τέλος της συνάντησης των G20 το Νοέμβριο ότι “η ζωή στην Ιταλία είναι αυτή μιας εύπορης χώρας: Η κατανάλωση δεν έχει πέσει, είναι δύσκολο να βρεις θέση στα αεροπλάνα και τα εστιατόριά μας είναι πάντα γεμάτα”. Δύο εβδομάδες αργότερα υπέβαλε την παραίτησή του στον πρόεδρο Giorgio Napolitano, παραχωρώντας την αγαπημένη του πρωθυπουργική καρέκλα στον Mario Monti.

Ενδιαφέρον έχει επίσης, αυτή η παράδοση της πρωθυπουργίας σε έναν τεχνοκράτη, γιατί και ο ίδιος ο Berlusconi κατήλθε στην πολιτική όχι ως πολιτικός αλλά ως άνθρωπος της οικονομίας, ως ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας που υποσχόταν να διοικήσει τη χώρα με τον τρόπο που διοίκησε τις επιχειρήσεις του, στήνοντας έναν κολοσσό πάνω σε μια κατασκευαστική εταιρία στο Μιλάνο. Αυτό που αγνοούν οι Ιταλοί ψηφοφόροι είναι πως αυτή η εντυπωσιακή επιχειρηματική δραστηριότητα ευνοήθηκε σκανδαλωδώς από τη σχέση του Berlusconi με τον τέως πρωθυπουργό Bettino Craxi αλλά και από τη συμμετοχή του στη διαβόητη μασονική στοά P2, η οποία κηρύχθηκε παράνομη και διαλύθηκε, όταν αποκαλύφθηκε ότι τα μέλη της σχεδίαζαν ανατροπή του πολιτεύματος προς το αυταρχικότερο.