ulive.gr

Με τους στίχους “Got no job, got no cash, going nowhere and going fast” να μοιάζουν πιο επίκαιροι από ποτέ, μας καλωσορίζουν ο Tod Ashley και οι Firewater στον καινούριο τους δίσκο International Orange, ο οποίος κυκλοφορεί στις 11 Σεπτέμβρη.

Για το μόνο πράγμα που δεν έχω καμία αμφιβολία, είναι πως ο λαός αποφάσισε. Αθροίζοντας τα ποσοστά του κεντροδεξιού κόμματος του ωρυόμενου τραπεζοχτυπητή Μπένι, των «αγανακτισμένων» του Καμμένου, του συνονθυλεύματος του Αντώνη όπου όλοι οι καλοί, κακοί και τσεκουροφόροι χωράνε, αρκεί να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη και φυσικά της επίσημης αγαπημένης των ψηφοφόρων της ΕΛ.ΑΣ. Χρυσής Αυγής φτάνουμε στο 56,37%.

«”Και τι έχει η Ελλάδα, που σου αρέσει τόσο πολύ;” ρώτησε κάποιος. Χαμογέλασα. “Το φως και τη φτώχεια”, είπα. “Είστε ρομαντικός”, είπε ο άνθρωπος. “Ναι. Είμαι αρκετά τρελός ώστε να πιστεύω ότι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στη γη είναι εκείνος που έχει τις λιγότερες ανάγκες”»

Χαμένο μέσα στα σοκάκια της γειτονιάς που διάλεξε ο Πάμπλο Νερούδα για να χτίσει το σπίτι της αγαπημένης του Ματίλντε, το οποίο ονόμασε La Chascona όπως αποκαλούσε ψιθυριστά και την ίδια λόγω των ατίθασων κατακόκκινων μαλλιών της, υπάρχει ένα μπαρ διαφορετικό από τ’ άλλα.

«Είναι αδύνατο να συγκρίνεις τον Chuck Brown με οποιονδήποτε άλλο γιατί δεν υπήρξε ποτέ ίσος του στη μουσική σκηνή της Ουάσινγκτον. Φυσικά και έρχονται στο μυαλό τεράστιοι μουσικοί όπως ο Duke Ellington και ο Marvin Gaye, όμως ο Chuck ενέπνευσε τους ανθρώπους της πρωτεύουσας με έναν τρόπο που κανένας άλλος καλλιτέχνης δεν είχε καταφέρει ή θα καταφέρει στο μέλλον.»

The Washington Post

Σε νοσοκομείο της Πόλης του Μεξικού, άφησε την Τρίτη την τελευταία του πνοή ο Κάρλος Φουέντες, εμβληματική φιγούρα της Λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας.

Κυριακή 13 Μαΐου 2012, Mαδρίτη: Όλο το Βαγιέκας είναι στο πόδι. Η τελευταία αγωνιστική της Πριμέρα Ντιβιζιόν βρίσκεται σε εξέλιξη και η Ράγιο Βαγιεκάνο χρειάζεται ένα γκολ για να παραμείνει στην κατηγορία. Το γήπεδο είναι ασφυκτικά γεμάτο αλλά το γκολ δεν έρχεται…

Μου προκαλεί ανατριχίλα αυτό το 6,97%, 7 στους 100 ανθρώπους που κυκλοφορούν γύρω μου ψήφισαν Χρυσή Αυγή. Όσο κι αν στύβω το κεφάλι μου δε μπορώ να καταλάβω το γιατί, δε μπορώ καν να το διανοηθώ.

«Βρισκόμασταν 1000 χρόνια υπό Κινέζικη κατοχή, 100 υπό Γαλλική, οι Ιάπωνες μας κατέλαβαν κατά τη διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Τελικά μπορούμε να πούμε ότι ο πόλεμος με τους Αμερικάνους ήταν ένα ασήμαντο επεισόδιο στην ιστορία μας.»

Μετά την επιτυχία του πρώτου τους EP “A Dub For Mali”, οι Afrolicious επέστρεψαν με καινούρια δουλειά σε παραγωγή Rob Garza.

Μια φορά κι έναν καιρό, όλη η Γαλλία «ρόκαρε». Ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 80’ και θαρρείς πως όλοι οι νέοι της χώρας, από το Μπορντό ως το Παρίσι, τριγύριζαν με μια ηλεκτρική κιθάρα στο χέρι και φυσικά με το ανάλογο λουκ.

Στις 2 Απριλίου θα κυκλοφορήσει η νέα δουλειά των Amadou & Mariam με τίτλο Folila, στην οποία μάλιστα «συμπράττουν» η Santigold, o Nick Zinner των Yeah Yeah Yeahs, οι TV On The Radio καθώς και ο Bertrand Cantat, εμβληματική μορφή της γαλλικής ροκ σκηνής και τραγουδιστής των Noir Desir.

Στα πλαίσια του SXSW Festival τα μέλη του συγκροτήματος από to Bath της Αγγλίας μίλησαν στο Rolling Stone, εξηγώντας μεταξύ άλλων και την απόφαση τους να κάνουν οι ίδιοι την παραγωγή του επερχόμενου άλμπουμ τους, The Glorious Dead: «Η δισκογραφική εταιρεία μας είναι μικρή με αποτέλεσμα το μπάτζετ που έχουμε στη διάθεση μας να μην είναι υπέρογκο. Έτσι πήραμε την απόφαση να τα κάνουμε όλα μόνοι μας, με το δικό μας τρόπο και την ησυχία μας».

Η ιστορία ξεκινάει το 2004, όταν ο Caetano Veloso ζήτησε από τον David Byrne να τον συνοδέψει επί σκηνής σε μια ακουστική εμφάνιση στο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης. Οχτώ χρόνια αργότερα αυτή η κοινή εμφάνιση δύο πραγματικά τεράστιων μουσικών κυκλοφορεί σε δίσκο.

Σα σήμερα, πριν από 16 χρόνια, άφησε την τελευταία του πνοή από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, ένας από τους σημαντικότερους Ευρωπαίους σκηνοθέτες, ο Κρίστοφ Κισλόφσκι, σε ηλικία μόλις 55 ετών.

Μιας και τώρα τελευταία η λέξη «κρίση» ακούγεται πιο συχνά ακόμα κι από το «μαλάκας» μου ήρθε η ιδέα να παίξω με τη λέξη και να κάνω μια λίστα με δέκα αγαπημένα τραγούδια που «κρίνουν» την κρίση, οικονομική ή μη, στην Ελλάδα αλλά και παντού.

Στο «Έγκλημα και τιμωρία» ένας φοιτητής γίνεται δολοφόνος διαμαρτυρόμενος για την κοινωνική αδικία. Με αφετηρία αυτό το έγκλημα για το οποίο υπεύθυνη είναι η κοινωνία, ο Ντοστογιέφσκι αναρωτιέται αν τελικά ο φοιτητής Ρασκόλνικωφ είναι θύμα ή θύτης, αν μπορεί να θεωρηθεί εγκληματίας κάποιος που καταγγέλλει την κοινωνία τη στιγμή που οι υπαίτιοι πολέμων προκαλούν εκατομμύρια θανάτους σε όλο τον κόσμο.

«Το ότι γεννηθήκαμε εδώ δε μας κάνει Αμερικάνους. Δεν είμαι Αμερικάνος. Ούτε εσείς είστε Αμερικάνοι. Είμαστε 22 εκατομμύρια μαύροι, θύματα της Αμερικής. Εσείς κι εγώ δεν είδαμε ποτέ τη δημοκρατία. Δεν είδαμε καμία δημοκρατία στα χωράφια της Τζόρτζια, δεν είδαμε καμία δημοκρατία στους δρόμους του Χάρλεμ, του Μπρούκλιν, του Ντιτρόιτ ή του Σικάγο. Δεν υπάρχει καμία δημοκρατία εκεί. Όχι, δεν είδαμε ποτέ τη δημοκρατία. Το μόνο που είδαμε ήταν η υποκρισία. Εμείς δε βλέπουμε το Αμερικάνικο Όνειρο, το μόνο που ζούμε είναι ο Αμερικάνικος Εφιάλτης.»

Από το Malcolm-X του Spike Lee

Οι 199 του Λουκά, κατά το οι 300 του Λεωνίδα, έκαναν απλά το αυτονόητο. Γιατί θα ήταν τουλάχιστον αφελής κάποιος που θα περίμενε κάτι διαφορετικό. Αυτό ξέρουν, αυτό κάνουν τόσα χρόνια, αυτό έκαναν και χτες. Γι’ αυτό τους ψηφίσαμε. Θα ήταν άδικο άλλωστε να τους ζητήσουμε κάτι διαφορετικό. Θα ήταν σα να ζητάμε από έναν πρωτοετή φοιτητή ιατρικής να προχωρήσει σε επέμβαση ανοιχτής καρδιάς. Αν η εγχείρηση δεν πετύχαινε, αυτός θα έφταιγε ή εμείς?

«Το πρόβλημα της δικαιοσύνης δεν είναι η δικαιοσύνη αλλά οι δικαστές». Αυτή ήταν η πρώτη φράση που μου ήρθε στο μυαλό, όταν διάβασα την ετυμηγορία. Δεν ήταν πως δε το περίμενα, άλλωστε αν δεν καταδικαζόταν γι’ αυτή την υπόθεση θα καταδικαζόταν για τις έρευνές του για τα εγκλήματα του πολέμου και του φρανκισμού. Ήταν απλά πως κάπου μέσα μου έτρεφα μια μικρή ελπίδα για μια «άλλη» δικαιοσύνη, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ με κεφαλαία γράμματα.

Σύμφωνα με μια λιτή ανακοίνωση της Bloodshot Records, o Tod A ηχογράφησε καινούριο υλικό στην Κωνσταντινούπολη, το Βερολίνο και… ποιος ξέρει που αλλού! Το καινούριο άλμπουμ – διάδοχος του καταπληκτικού The Golden Hour είναι έτοιμο και θα φέρει τον τίτλο International Orange.

Εκεί που η δικαιολογία της υπέρβασης καθήκοντος αντηχεί σαν κακόγουστο αστείο, εκεί που ο ρατσισμός μετατρέπει αστυνομικές στολές σε λευκές φορεσιές της Κου Κλουξ Κλαν, εκεί ακριβώς που ο άνθρωπος γίνεται κτήνος έρχεται η θλιβερή νύχτα της 4ης Φεβρουαρίου του 1999.

Ο Jack White επιστρέφει και αυτή τη φορά όχι με τους Raconteurs ή τους The Dead Weather, ούτε φυσικά θα έχει στο πλευρό του τη Meg. Επιστρέφει απλά σαν Jack White.

Υπεγράφη στις 26 Ιανουαρίου στην Ιαπωνία η συμφωνία ACTA (AntiCounterfeiting Trade Agreement) από αρκετά μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα σα φυσική συνέχεια της υπογραφής του από τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία, τη Νότιο Κορέα, την Αυστραλία, το Μαρόκο, τη Σιγκαπούρη και τη Νέα Ζηλανδία την 1η Οκτωβρίου του προηγούμενου έτους.

Ο θρύλος που ακούει στο όνομα Leonard Cohen μπορεί να έκλεισε τα 77 του χρόνια το Σεπτέμβρη αλλά δε το βάζει κάτω και επανέρχεται με νέο δίσκο στις 31 Ιανουαρίου.

Δέκα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη μέρα που οι 20 πρώτοι κρατούμενοι μεταφέρθηκαν στην Αμερικάνικη ναυτική βάση του Γκουαντάναμο.

Ο Πολωνός γραφίστας, εικονογράφος, ζωγράφος και γελοιογράφος Jacek Wozniak εκδίδει ένα βιβλίο για τον Manu Chao. Ο τίτλος του βιβλίου είναι απλά «Manu & Chao», άλλωστε ο κύριος Manu δε χρειάζεται περαιτέρω συστάσεις.

Η κόρη του σπουδαίου Ινδού μουσικού Ravi Shankar επιστρέφει με νέο δίσκο συνεπικουρούμενη από τους υπόλοιπους The Little Willies.

«Για μένα, υπάρχουν δύο Σενεγάλες. Η Σενεγάλη όσων δεν έχουν τίποτα, και αυτή που έχουν. Μέλημά μου είναι η πρώτη»

Οι Che Sudaka γιορτάζουν 10 χρόνια από την ίδρυση τους και για να το γιορτάσουν προσφέρουν το νέο τους άλμπουμ που πρόκειται να κυκλοφορήσει μέσα στο Γενάρη, δωρεάν.

Κι αν για τους White Stripes ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο, η είδηση της διάλυσης των REM έσκασε σα βόμβα. Μόλις είχαν κυκλοφορήσει καινούριο άλμπουμ, το οποίο μάλιστα απέσπασε καλές κριτικές και σε συνδυασμό με το ακριβώς προηγούμενο άλμπουμ, το Accelerate του 2008, έδειχναν να επιστρέφουν ανανεωμένοι.

One more cup of coffee for the road 
One more cup of coffee 'fore I go 
To the valley below

«Στην Επιτροπή συζητάμε όλο το απόγευμα. Ψάχνουμε πώς είναι η λέξη «παραδίνομαι» στις ιθαγενικές γλώσσες και δεν το βρίσκουμε. Δεν μεταφράζεται στα τσοτσίλ ούτε στα τσελτάλ, κανείς δεν θυμάται να υπάρχει αυτή η λέξη στα τοχολομπάλ ή στα τσολ.

Οι αγαπημένοι του ελληνικού κοινού και γνωστοί για την «αγάπη» που τρέφουν σε πολιτικούς, σύστημα και ΔΝΤ, Thievery Corporation, επιστρέφουν λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του τελευταίου τους άλμπουμ Culture of Fear.

Μας άφησε σήμερα, σε ηλικία 70 ετών, η Cesaria Evora.